Op het nippertje

Rennend in de stromende regen door de straten van Eindhoven. Ik heb maar één doel voor ogen: de bus halen. Ik sprint de hoek om. ‘Shit’ denk ik, ik zie de bus al aankomen. Ik ben helemaal uitgeput, toch probeer ik met mijn laatste beetje energie te versnellen. Ondertussen arriveert de bus al bij de halte. ‘Yes, hij stopt! Nu hopen dat er veel mensen uitstappen’, denk ik. Helaas stapt er maar één persoon uit. De deuren van de bus gaan weer dicht. Precies op het moment dat de chauffeur met zijn voet het gaspedaal in wil drukken krijgt hij mij in de gaten. Ik heb geluk dat dit een vriendelijke chauffeur is, hij maakt de deuren weer open. Oeff ik heb de bus gehaald.

Hijgend houd ik mijn ov-chipkaart voor het incheckkastje. Ik voel me op dit moment een bijzonder gelukkig mens. ‘Eigenlijk is dit best wel krom,’ denk ik terwijl ik een plekje in de bus uitzoek. Elke dag haal ik de bus met gemak. Pas als ik hem maar net haal voel ik me goed. De bus op het nippertje halen is eigenlijk veel leuker. Voortaan loop ik later aan.